Covid-19 heeft zowel op nationaal als op internationaal niveau aangetoond dat de maatschappelijke organisatie aan een revisie toe is. Zonder veel barrières werden verregaande beperkingen van de vrijheden en de economie opgelegd. De beslissingen werden genomen door internationale instellingen die niet onder democratische controle van de mensen staan. De samenleving werd gepolariseerd met tussenkomst van scheldende technocraten. “Experten” die belangentegenstellingen hebben met de multinationals van de vaccinatie industrie. De democratisch verkozen instellingen zoals de parlementen, bleven stil en werkloos. De nationale regeringen gingen in de pas lopen van de WHO en andere organisaties, inbegrepen de E.U. Deze organisaties zijn totaal niet democratisch georganiseerd. Het zijn bastions van diplomatie waarbij allerlei belangen spelen. In deze instellingen zit de vaccinatie industrie gewoon mee aan tafel, tot in de beslissende commissies toe. Dezelfde vaccinatie industrie die ook de “experten” in alle landen financiert. De doorslaande macht van het grootkapitaal op mondiaal niveau. Wie veel geld heeft, beïnvloedt de wereldwijde besluitvorming.
Het diplomatische gekonkel boog voor onder meer de Chinese belangen en de Chinese invloed. Communistische maatregelen werden uitgerold over de hele wereld. Landen als Zweden en Wit-Rusland die niet in de pas liepen, werden uitgelachen en weggezet als paria’s. Op aansturen van internationale organisaties werd een wereldwijde censuur georganiseerd. Daardoor ontstond de indruk bij de bevolking dat het communistisch geïnspireerde “eenheidsdenken” het enige juiste denken was. Gaandeweg namen vooral in de Verenigde Staten de kritische geluiden toe. Gedreven door topuniversiteiten waar volstrekt onafhankelijke wetenschappers vrij hun kritiek konden uiten. De verstikkende coronamaatregelen werden daardoor in de V.S. op niveau van de deelstaten grotendeels afgebouwd. Het immer twijfelende Europa slaagde er alleen in een totaal niet werkende coronapas in te voeren en geld bij te drukken om de economische gevolgen van het dramatische beleid te proberen te verzachten.
Tegenover de globalisering stelt Vrijheid de consequente versterking van de democratie op alle niveaus, de transparante organisatie van de verhouding tussen besluitvorming en bedrijfsleven, en de lokale zelfvoorziening om de afhankelijkheid van andere politieke systemen en het grootkapitaal te vermijden.
Vrijheid wil de democratische controle van alle internationale instellingen versterken en waar het kan dichter bij de mensen brengen. De WHO, Unicef en de UNO zijn samen met hun collega’s praatbarakken waar het achterkamertjespolitiek hoogtij viert. Hetzelfde geldt voor de E.U. die is verworden tot een permanente onderhandeling. Internationale politiek kan niet langer bestaan uit alleen maar diplomatie. Op niveau van de E.U., komt er één organisatie met een verkozen president en een parlement. Zoals op het nationale niveau.
Op wereldniveau moet er transparantie komen in de organisaties die best worden gestructureerd onder één koepel. Een koepel die wordt gedemocratiseerd en waarin in een eerste periode de lidstaten een duidelijke stem hebben.
We spreken duidelijk af wat we op welk niveau het meest efficiënt willen doen. Met een voorkeur om de beslissingen zo dicht mogelijk bij de bevolking te brengen. Op nationaal of zelfs regionaal niveau. Daarbij wordt de inspraak van de mensen versterkt door referenda georganiseerd door de overheid of door de burgers. Op alle niveaus, op termijn ook op wereldniveau. Niet elke week uiteraard, maar geregeld moeten de mensen actief betrokken worden bij de inhoud van het bestuur.
Als een dergelijke democratische omvorming niet binnen een redelijke termijn van een paar jaar gebeurt, dan verlaat België alle organisaties die daaraan niet willen meewerken. Organisaties die beslissen over de mensen moeten democratisch zijn. Punt. Daarover wordt niet onderhandeld. Politici behoren te doen wat ze zeggen. Pleiten voor meer democratie in internationale stellingen maar gewoon verder aanmodderen is niet consequent.
Vrijheid erkent het bestaan van de economische macht, de macht van de bedrijven en het kapitaal, als een vijfde macht in de samenleving. Deze macht kiest een eigen vertegenwoordiging. Alle contacten met de regeringen en presidenten op alle niveaus verlopen via deze officiële, transparante contacten. Gedaan lobbyisten en met de politiek in de achterkamertjes.
Vrijheid wil de globale afhankelijkheid afbouwen. Zowel van multinationals als van verre landen met totaal andere politieke systemen. In het Westen horen geen communistische maatregelen of islamitische invloeden. De energievoorziening, het winnen van grondstoffen en de massaproductie moeten opnieuw in Europa gebeuren. De productie zal nog meer intensief moeten worden aangepast om door de inzet van onder andere recyclage veel meer lokaal grondstoffen te betrekken. Lokaal produceren en verdelen moet de norm worden. Onze bedrijven en ondernemers kunnen dat. Stimuleer hen en geef hen het vertrouwen om een meer lokale economie met inbegrepen massaproductie op Europees niveau, te realiseren.
Op Europees niveau ontbreken enkele grote wetenschappelijke instellingen die door de overheid worden gefinancierd. Zo mogelijk met ondersteuning van de organisaties van de bedrijven. Niet door individuele bedrijven zodat deze instellingen in volledige onafhankelijkheid kunnen werken. Daarnaast kunnen andere instellingen blijven bestaan die zich vrij kunnen financieren.
​
​
