Gedurende decennia hebben de politici het politiek correct denken laten primeren boven de ratio en de transparantie bij het migratiebeleid. Een opvallende parallel met het coronabeleid. Zoals bij het coronabeleid heeft dat aanleiding gegeven tot ongenoegen bij de bevolking. Een fenomeen dat nog werd aangewakkerd door wie ongenoegen heeft, te verketteren en opzij te zetten. Ook al vergelijkbaar met het coronabeleid. Het “cordon sanitaire” is wat dat betreft een verwerpelijk embryo van de intellectuele apartheid. Mensen worden uitgesloten op grond van hun standpunt. Of zelfs op grond van de perceptie over hun standpunt. Want ook daar is er andermaal een parallel met corona. Wie ook maar iets durft te zeggen over migranten, wordt een “racist” genoemd. Zoals al wie kritiek heeft op de maatregelen een “wappie” of een “complotdenker” wordt genoemd. Vreemd genoeg met de bewering dat het de bedoeling is om een “inclusieve” samenleving te maken. Natuurlijk is racisme totaal verwerpelijk. Dat is een olympisch minimum.

 

Een politiek rond migratie behoort klaar en duidelijk te zijn. Als er in Brussel aan homohaat wordt gedaan voornamelijk door jongeren met een migratieachtergrond, dan mag dat ook open en bloot gezegd worden. Ook als dat samenhangt met een geloof. Migratie kan nooit aanleiding geven tot inboeten op fundamentele rechten. Zoals daar zijn de scheiding van kerk en staat, de gelijkheid tussen mannen en vrouwen, respect voor elkeen’s privéleven (en seksueel leven), en bijvoorbeeld ook het recht van alle mensen om te leven in een geweldloze samenleving. Op dat vlak is er geen ruimte voor toegeving. Elke neiging de zaken niet te zeggen zoals ze zijn, geeft aan mensen met een migratieachtergrond een verkeerd signaal. 

 

Heel wat regels rond migratie zitten goed. Het probleem is dat ze niet worden uitgevoerd en dat de consequente toepassing van de regels en de principes te wensen overlaat. Het beleid is op vele vlakken laks. Het laat ruimte voor misbruiken. De invloed van het politiek correct denken zorgt voor amechtige boodschappen waarbij de lijnen niet meer duidelijk uitgezet worden. Vrijheid staat voor een consequent en duidelijk migratiebeleid. Zonder taboes. Realistisch moeten de grenzen van de tolerantie bewaakt worden. 

 

Voor Vrijheid geldt dat wie niet op het grondgebied is toegelaten, onmiddellijk moet worden verwijderd. Niet naar een transitland in Europa want dat is het probleem verleggen. De enige keuze die er is dat is vrijwillig vertrekken, of gedwongen. Bij voorkeur in samenwerking met de ons omringende landen met een speciaal daartoe uitgerust vliegtuig. Zodat er geen toestanden zijn met ander passagiers of activistische politici die denken te moeten tussenkomen. Geen tien bevelen om het grondgebied te verlaten meer. Terugkeer binnen maximum 3 maanden. Kost dat geld, dan kost het geld. Deze bewaking van de grens van de tolerantie is essentieel. 

 

Een ander aspect van het migratiebeleid dat tijdelijk geld zal kosten, maar dat moet dan maar, is het sterk verkorten van de procedures. Eéns de achterstand ingehaald zal de kost daarvan teruggedrongen worden. Geen enkele migratieprocedure mag nog langer dan 3 maanden duren. Alle stappen van de procedure inbegrepen. Het is gewoon niet humaan om mensen lang te laten wachten en dan als ze al een stuk zijn ingeburgerd, maatregelen van uitzetting te moeten nemen. 

Van wie in België toekomt en vraagt naar een langdurig verblijf, mag worden verwacht dat hij/zij zich onmiddellijk inschakelt in het economisch verkeer. Of men zoekt en vindt zelf werk, of men wordt tewerkgesteld op de “werven” van de overheid. Geen OCMW ‘s, geen maandenlange of jarenlange opvang met pingpongen elke dag. 

 

Vrijheid heeft geen zin in een toenemende invloed van de Islam op het publiek leven. We hebben ons in West-Europa niet losgerukt van de feodale invloed van de kerk om deze te vervangen door een feodale invloed van de Islam. Dat mag ook zeer duidelijk worden gemaakt aan de beoefenaars van de Islam die ervan uitgaan dat de Islam wervend moet zijn. De overheid zal daarom niet communiceren met mensen met een migratieachtergrond via hun imams of de moskeeën. Als deze bevolkingsgroepen niet zelf kanalen ontwikkelen los van hun geloof, dan zal de overheid dat moeten organiseren. De regering schakelt ook niet de bisschoppen in om met de migranten te spreken. 

Zoals voor alle godsdiensten geldt ook voor de Islam dat de overheid daaraan geen geld meer besteedt. Financiering uit het buitenland is geen probleem, maar het georganiseerd aanzetten tot handelen in strijd met fundamentele rechten wordt gewoon strafbaar gesteld. Organisaties die dat doen, worden gesloten.  Dat is veel duidelijker. 

Besnijdenissen bij jongens en andere religieuze ingrepen zoals het herstel van het maagdenvlies, verdienen niet te worden betaald door de overheid. 

Voor de rest doen de mensen in hun privé wat ze willen. Zoeken naar zingeving in het leven en nadenken over wat het heelal te bieden heeft, kan voor heel wat mensen een steun zijn. Wie een godsdienst aanhangt kan daarvoor niet met de vinger worden gewezen of uitgesloten. De gedachten zijn vrij. Deze vrijheid verdient ook respect. 

 

Vrijheid wil consequent en duidelijk zijn over hoofddoeken. Het hoofddoekendebat is geen debat over het dragen van religieuze symbolen in het algemeen. Door het debat daartoe af te leiden, gaat men de essentie uit de weg. Vrijheid zegt waar het op staat. De hoofddoek is een vrouwonvriendelijk symbool. Een symbool dat beduidt dat een vrouw die zich daarmee niet bedekt, aanleiding geeft tot seksuele lusten van de man. Wie dat als vrouw vrijwillig op het hoofd wil zetten in een private context, die doet maar. Het is ook niet verboden om zich het bezit te vinden van een man of van een vrouw in een context van SM en symbolen te dragen die dat tot uiting brengen. Deze tolerantie heeft 2 limieten: 

1. Het uitoefenen van sociale druk om een vrouwonvriendelijk symbool te dragen is niet in overeenstemming te brengen met de gedachte dat een vrouw dat symbool vrijwillig draagt. Men zet geen vrouw aan om een symbool te dragen dat haar tot minderwaardige maakt. Dat behoort strafbaar te worden gesteld. 

2. De overheid staat voor de bescherming van gendergelijkheid. In zichtbare functies bij deze overheid passen geen symbolen die de genderongelijkheid veruiterlijken. Dat geldt trouwens voor alle symbolen die duiden op de aantasting van fundamentele rechten. 

 

Vrijheid vindt dat de vrijheid van onderwijs geen excuus kan zijn om de fundamentele rechten en de Westerse waarden van het humanisme en de verlichting te verlaten. Onderwijs dat aanzet tot handelen in strijd met fundamentele rechten, wordt gewoon gesloten. Zoals organisaties die systematisch aanzetten tot handelen in strijd met fundamentele rechten kunnen worden verboden. Godsdienstonderwijs kan alleen worden betaald door de overheid als dat onderwijs inhoudt dat een beeld wordt geschetst van de verschillende godsdiensten die er zijn. Godsdienstonderwijs dat overwegend gaat over één godsdienst krijgt geen geld meer. 

 

Vrijheid wil de strijd aangaan tegen één van de meest gruwelijke aspecten waarmee de migratieproblematiek wordt geconfronteerd: de vrouwenbesnijdenis. Jonge meisjes afkomstig uit landen waar dergelijke besnijdenissen de gewoonte zijn, worden naar het land van oorsprong gebracht om daar gruwelijk te worden besneden en dan terug naar België gebracht. Deze praktijk moet strafbaar gesteld worden. Wie zijn dochter afvoert naar het buitenland om er te worden besneden, en wie een meisje in het buitenland besnijdt om het meisje dan naar België over te brengen, moet hier worden strafrechtelijk vervolgd. 

​

​

-